Hypomagnesiemie met secundaire hypocalciemie (HSH)

Hypomagnesiemie met secundaire hypocalciemie (HSH) is een zeldzame aandoening die wordt veroorzaakt door een mutatie in het gen coderend voor het magnesiumkanaal TRPM6, dat een belangrijke rol speelt in de (her)opname van magnesium in de darmwand en de distale tubulus van de nier.

Kenmerken

Door een mutatie in het TRPM6 gen kunnen de darmen onvoldoende magnesium opnemen. Daarnaast kunnen de nieren ook minder goed het magnesium reabsorberen in de distale tubulus. De gastrointestinale opnamestoornis lijkt de belangrijkste factor in het ontstaan van de hypomagnesiemie, waardoor er klinisch niet altijd een significant renaal magnesiumlek aantoonbaar is. Al kort na de geboorte ontstaat hierdoor een hypomagnesiemie, leidend tot o.a. epileptische aanvallen en spierspasmen als presenterende symptomen. Indien onbehandeld kan dit leiden tot (ernstige) ontwikkelingsstoornissen of zelfs overlijden. Secundair aan de hypomagnesiemie ontstaan er bovendien ook andere mineraalstoornissen zoals een hypocalciemie en een onderdrukking van de aanmaak van PTH.

Overerving

HSH o.b.v. TRPM6 mutaties is een erfelijke ziekte, welke in de regel autosomaal recessief overerft. Familieleden die slechts één TRPM6 mutatie erven lijken geen evidente klinische symptomen te ontwikkelen.

Diagnose

De diagnose HSH wordt gesteld op basis van een genetische test waarbij een mutatie in beide TRPM6 allelen wordt aangetoond.

Behandeling

Er is geen oorzakelijke behandeling beschikbaar om de onderliggende afwijking te behandelen. De behandeling bestaat daarom uit het behandelen van de zout- en mineraal stoornissen en is gericht op het voorkomen of behandelen van klachten. Veelal bestaat deze (levenslange) behandeling uit hoge doseringen magnesiumtabletten.

Prognose

Indien onbehandeld, is de prognose slecht en zal het leiden tot ernstige ontwikkelingsstoornissen en overlijden. Met behandeling leidt de ziekte in de meerderheid van de gevallen tot chronische achteruitgang van de nierfunctie, waarvoor uiteindelijk nierfunctievervangende behandeling noodzakelijk is.